Przypisy w pracy licencjackiej zamieszcza się z szacunku do dorobku naukowego innych badaczy, ale również by, wykazać źródła, z jakich korzystano w trakcie jej pisania. Powinny się znaleźć w każdym miejscu, w którym korzysta się z nich. Wyjątkiem są oczywiste stwierdzenia, takie jak fakt, że krew ma kolor czerwony.
Ostatnia aktualizacja 5 grudnia 2021 Jak robić przypisy? Schematy i przykłady przypisów. Sam konkret, dzięki któremu zrobisz szybko przypisy w swojej pracy licencjackiej i magisterskiej. Nie mam czasu czytać! Potrzebuję szybkiej pomocy z pisaniem pracy dyplomowej!!! Kliknij i zobacz, co mogę Ci zaoferować –> Zobacz, jak mogę pomóc z Twoją pracą licencjacką –> Pobierz przykładową pracę licencjacką –> Gotowe bibliografie z 18 kierunkówW artykule: Przypisy w pracy licencjackiej i magisterskiej» przedstawiłem Ci całą teorię na temat przypisów. Teraz czas na praktykę. Pokażę Ci konkretne schematy tworzenia przypisów i ich przykłady. Tak więc nie przedłużając – zaczynajmy! Jak robić przypisy w pracy dyplomowej? 1. Przypis z książki, inaczej z opracowania zwartego Jak robić przypisy? Inicjał imienia autora. Nazwisko autora, Tytuł książki kursywą, Wydawnictwo, Miejsce i rok wydania, strona. Przykład przypisu z książki: R. Beaglehole, Podstawy epidemiologii, Wydawnictwo Instytutu Medycyny Pracy, Łódź 2002, s. 63. 2. Przypisy do artykułu/rozdziału danego autora w opracowaniu zbiorowym Jak robić przypisy? Inicjał imienia autora. Nazwisko autora, Tytuł artykułu/rozdziału kursywą, [w:], Tytuł opracowania zbiorowego kursywą, Inicjał imienia redaktora, Nazwisko redaktora (red.), Wydawnictwo, Miejsce i rok wydania, strona. Przykład przypisu z opracowania zbiorowego: M. Wiśniewski, Umieralność przedwczesna [w:], Zdrowie Publiczne, J. Kowalski (red.), Wydawnictwo Via Medica, Kraków 2008, s. 32. 3. Przypisy do książki lub artykułu mającego więcej niż 3 autorów Jak robić przypisy? Inicjał imienia pierwszego autora. Nazwisko pierwszego autora i in., Tytuł książki kursywą, Wydawnictwo, Miejsce i rok wydania, strona. Przykład przypisu: R. Kordek i in., Onkologia podręcznik dla studentów i lekarzy, Via Medica, Gdańsk, 2004, s. 32. 4. Przypisy do artykułu w czasopiśmie naukowym Jak robić przypisy? Inicjał imienia autora. Nazwisko autora, Tytuł artykułu kursywą, „Nazwa czasopisma ujęta w cudzysłów”, rok wydania, numer czasopisma w danym roku (numer czasopisma w ogóle), strona. Przykład przypisu do artykułu w czasopiśmie naukowym: W. Wróblewska, Zgony możliwe do uniknięcia – Opis koncepcji oraz wynik analizy dla Polski, „Studia Demograficzne”, 2012, nr 1(161), s. 42. 5. Przypisy do aktów prawnych Jak robić przypisy? Rodzaj aktu prawnego, data uchwalenia, tytuł, (dokładny numer z dziennika ustaw i pozycja). Przykład przypisu (akt prawny bez nowelizacji): Ustawa z dnia 11 września 2015 roku o zdrowiu publicznym, (Dz. U. 2015 poz. 1916). Przykład przypisu (akt prawny z nowelizacją): Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. z 1997 r. Nr 78poz. 483 z późn. zm.). 6. Przypisy do źródeł internetowych Jak robić przypisy? Inicjał imienia autora. Nazwisko autora, Tytuł artykułu kursywą, adres strony, [data dostępu]. Przykład przypisu M. Kowalski, Nowotwory w Polsce, [dostęp: 7. Przypisy do przedruków (cytowanie źródła „z drugiej ręki”) Jak robić przypisy? Opis dzieła pierwotnego. Cyt. za: Opis źródła, z którego bezpośrednio korzystano. Przykład przypisu do przedruku: P. Shoemaker, T. Vos, Gatekeeping Theory, Routledge, New York, NY 2009. Cyt. za: M. Szpunar, Wokół koncepcji gatekeepingu. Od gatekeepingu tradycyjnego do technologicznego, [w:] Idee i myśliciele. Medialne i społeczne aspekty filozofii, red. Fiut, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH im. S. Staszica, Kraków 2005, s. 59. 8. Przypisy do wywiadów Wzór przypisu Dane osoby, z którą prowadzony jest wywiad, (dane redaktora prowadzącego rozmowę), Tytuł artykułu kursywą, „Nazwa czasopisma ujęta w cudzysłów”, rok wydania, numer czasopisma, strona. Przykład przypisu M. Stachurski (w rozmowie z Ł. Filipkowiczem), Zgony możliwe do uniknięcia – Opis koncepcji oraz wynik analizy dla Polski, „Studia Demograficzne”, 2012, nr 1(161), s. 42. 9. Przypisy do YouTube’a (lub innego portalu z filmami, z którego korzystałeś) Wzór przypisu Inicjał imienia autora, Nazwisko autora, Tytuł filmu kursywą, adres strony, [data dostępu], czas nagrania. Przykład przypisu M. Kowalski, Nowotwory w Polsce, [dostęp: 20:15-23:15. 10. Przypisy do innych źródeł, z których korzystałeś Nie ma określonego sposobu zapisu! Przykłady przypisów: Dane własne firmy XYZ. Materiały uzyskane z firmy X. Materiały własne Domu Kultury w miejscowości X. Informacje uzyskane w Urzędzie Gminy Łososina Dolna. Prospekt Emisyjny Spółki XYZ Jak robić przypisy do tego samego źródła kilka razy po sobie? Wzór przypisu: Ibidem, s. 32. Tamże, s. 32. Przykład przypisu (Ibidem): R. Beaglehole, Podstawy epidemiologii, Wydawnictwo Instytutu Medycyny Pracy, Łódź 2002, s. 63. Ibidem, s. 32. Przykład przypisu (Tamże): R. Beaglehole, Podstawy epidemiologii, Wydawnictwo Instytutu Medycyny Pracy, Łódź 2002, s. 63. Tamże, s. 32. Jak cytować to samo źródło po raz kolejny w pracy, ale nie po sobie? Wzór przypisu: Inicjał imienia autora. nazwisko autora, Początek tytułu…..,op. cit., s. 47. Inicjał imienia autora. nazwisko autora, Początek tytułu…..,dz. cyt., s. 47. Przykład przypisu (op. cit.) W. Wróblewska, Zgony możliwe do uniknięcia…, op. cit., s. 47. Przykład przypisu (dz. cyt.) W. Wróblewska, Zgony możliwe do uniknięcia…, dz. cyt., s. 47. Skróty bibliograficzne stosowane w przypisach Poniżej podaję najczęściej stosowane skróty w przypisach. Nie musisz ich znać na pamięć. Przydadzą Ci się podczas przygotowywania własnych, a także przy „odszyfrowywaniu” cudzych przypisów. (opr.) – opracowujący, czyli osoba, która była odpowiedzialna za opracowanie danego materiału lub publikacji; (rec.) – recenzent, tzn. osoba recenzująca daną publikacje, dany materiał; (red.) – redaktor lub praca pod redakcją; art. cyt. – artykuł cytowany (czasopisma, artykuły w pracy zbiorowej); [ – brak informacji o miejscu i roku wydania; [ – brak informacji o miejscu wydania; [ – brak informacji o roku wydania; cyt. za: – cytuje za:, cytat za:; dz. cyt. – dzieło cytowane (monografie, prace zbiorowe jako całość, zbiory dokumentów); i in. – i inni (autorzy), pozostali, niewymienieni z nazwiska autorzy danej pracy; mps – druk na prawie maszynopisu; ost. zm – ostatnia zmiana; por. – porównaj (w przypadku polemiki lub parafrazowania); poz. – pozycja (np. w Dzienniku Ustaw); przekł. – przekład (tłumaczenie); t. – tom cytowanej pozycji; – tekst jednolity; tłum. – praca w tłumaczeniu (kto jest tłumaczem); wyd. – numer wydania (np. wyd. III); Wyd. – wydawnictwo (z wielkiej litery); z. – zeszyt; z późn. zm. – z późniejszymi zmianami; zob. także – zobacz także (w przypadku przypisu odsyłającego, czasami – dygresyjnego); zob. – zobacz (w przypadku przypisu odsyłającego, czasami – dygresyjnego). Jak robić przypisy podsumowanie To tyle na temat robienia przypisów w pracy dyplomowej. Każdy przypis w swojej pracy musisz przejrzeć i jeżeli trzeba, to poprawić według przedstawionych schematów. Nie ma drogi na skróty, musisz to zrobić skrupulatnie i rzetelnie. Błędy w przypisach od razu rzucają się w oczy i zostaną wyłapane przez promotora i recenzenta. To także najlepszy powód do obniżenia Twojej oceny. Zrobiłem przypisy w swojej pracy dyplomowej. Co dalej? Naucz się pisać bez plagiatu. Sprawdź kurs online: –> Piszę Bez Plagiatu. Kompleksowy kurs pisania prac Zobacz, jakie materiały mogę Ci jeszcze zaproponować: –> Sklep Magistra na 5 Przygotuj metodologię i rozdział badawczy: –> Jak napisać rozdział metodologiczny w pracy licencjackiej i magisterskiej? –> Jak napisać rozdział badawczy w pracy licencjackiej i magisterskiej? Dopracuj formatowanie techniczne swojej pracy: –> Formatowanie pracy dyplomowej. 17 najważniejszych elementów Wielka prośba Uważasz powyższy wpis za przydatny? Pomogłem Ci? Pomóż mi dotrzeć do innych osób, którym ta wiedza także może pomóc. Jak to zrobić? 1. Kliknij poniżej polub i udostępnij na FB 👍📣 2. Podeślij znajomemu link mailem lub na Messengerze 📧 3. Będzie mi bardzo miło, jak zostawisz komentarz poniżej ⬇⬇ Nie zapomnij o prezencie! Cel pracy: wyjaśnienie, dlaczego praca została napisana i co chce osiągnąć jej autor. Zakres pracy: informacja o tym, jakie zagadnienia zostaną poruszone w pracy i jaki jest jej obszar badawczy. Strukturę pracy: krótki opis tego, jak praca jest zorganizowana i co znajduje się w poszczególnych rozdziałach. O to też często pytają Google studenci. Zacznijmy od tego, co ich wtedy najbardziej interesuje, czyli od wykazu skrótów w pracach magisterskich. Co w tym wykazie umieszczamy i gdzie ten wykaz umieszczamy w pracy? Wykaz skrótów najlepiej umieścić na początku pracy – zaraz po spisie treści. Takie umiejscowienie wynika z przydatności w tym miejscu. Czytelnik zaczynając lekturę pracy będzie wiedział, że w pracy są stosowane skróty, będzie mógł się z nimi zapoznać i tekst zwyczajnie będzie mu się lepiej czytać. Gdybyśmy umieścili wykaz skrótów na końcu pracy (co czasami się zdarza), to mogłoby się okazać, że czytelnik dowie się o nim już po zakończeniu lektury. Byłoby szkoda – umiejscowienie Wykazu skrótu na końcu pracy jest zwyczajnie nielogiczne. Oczywiście, nie zawsze trzeba umieszczać w pracy wykaz skrótów. Jeśli używamy tylko skrótów powszechnie znanych, typu „por.”, „op. cit.”, to absolutnie nie ma takiej potrzeby – to nawet by źle wyglądało. Wykaz skrótów ma sens, gdy wykorzystujemy w pracy skróty, które sami stworzyliśmy, albo są one rzadko używane lub wieloznaczne. To może kilka przykładów: AAN – Archiwum Akt Nowych w Warszawie LKP – Liga Kobiet Polskich MFW – Międzynarodowy Fundusz Walutowy – Monitor Polski NSA – Naczelny Sąd Administracyjny OS – Okrągły Stół PSB – Polski Słownik Biograficzny UKE – Urząd Komunikacji Elektronicznej USC – Urząd Stanu Cywilnego WLAN – Wireless Local Area Network – bezprzewodowa sieć lokalna Tytułujemy tę listę „Wykaz skrótów” i gotowe. I co ważne – jeśli już robimy Wykaz skrótów, to wtedy umieszczamy w nim prawie wszystkie skróty wykorzystane w pracy, również te powszechnie znane i używane, typu „ – Dziennik Ustaw”, czyli nawet te, których wyjaśnienie moglibyśmy sobie darować i nie tworzyć Wykazu skrótów. Są jednak wyjątki, nie należy umieszczać w wykazie skrótów typu „m. in. – między innymi”, czy „br. – bieżącego roku”. Przyjmuje się, że nie wyjaśniamy znaczenia następujących skrótów: bm., cm, m (i generalnie, jednostek miar, np. też hPa, godz., r., km/h), dr, dra, , hab., i nast., itd., itp., jn., jw., m. in., np., ok., prof., pt., s., tj., tzn., ub. m., ub. r. Wykaz skrótów ma sens, jeśli w naszej pracy dyplomowej są one używane często, gdy wielokrotnie używamy tych samych skrótów i jest ich dużo (w niektórych poradnikach piszą, że więcej niż 10). Gdy raz, czy dwa użyjemy jakiegoś skrótu, to lepiej będzie, jak wyjaśnimy jego znaczenie w przypisie, albo w ogóle wpiszemy pełną nazwę (a ewentualnie zaraz po niej w nawiasie skrót). Numeracja Stronę z Wykazem skrótów numerujemy, jednak numer możemy na tej stronie pozostawić niewidoczny. Możemy też pozostawić, jako widoczny. Niektóre poradniki zalecają, aby numer był niewidoczny – aby potraktować tę stronę podobnie jak stronę ze spisem, czyli ma ona numer, ale jest on niewidoczny, jest ta strona liczona, ale nie widać na niej numeru. Nam wydaje się to niepotrzebną komplikacją. Raz, że nie wszyscy wiedzą, jak to w Wordzie zrobić – jak zrobić, aby inna strona niż pierwsza nie miała widocznego numeru (to zabawa z sekcjami), a dwa – po co? Względy estetyczne nie powinny górować nad praktycznymi. Lepiej, żeby był ten numer i nie było wątpliwości, że to jest właśnie ten Wykaz, który jest w spisie treści, a nie jakiś inny, albo żeby nie trzeba było przewracać kolejnej strony, żeby upewnić się, że to właśnie jest ta strona (na przykład) druga, gdy chce się to np. podać w przypisie. Przy okazji I przy okazji, taka rada praktyczna z własnego doświadczenia jako studenta – jak nie wiesz, co jak ma wyglądać, to bierz pierwszą lepszą książkę naukową i naśladuj. Prace dyplomowe są konstruowane na podobnych zasadach jak opracowania naukowe. Oczywiście, w dobie Internetu możesz również zajrzeć do jakiejś dobrej pracy magisterskiej, czy licencjackiej aby się na niej wzorować. Gdy jednak nie będzie w niej tego, co Cię interesuje, to z powodzeniem możesz naśladować autora innej pracy naukowej. Wykaz symboli Jeśli w pracy używamy różnych symboli, to także możemy zrobić ich wykaz. Umieszczamy go zaraz po Wykazie skrótów, a jeśli w pracy nie ma Wykazu skrótów, to zaraz po Spisie treści. Wyjaśnienie Ta porada była o Wykazie skrótów w pracy dyplomowej. Zatytułowaliśmy ją jednak „Skróty w pracy magisterskiej”, gdyż z naszych statystyk wynika, że tego najczęściej szukali studenci odwiedzający naszą stronę. Wpisywali w Google też inne wyrażenia, jak „wykaz skrótów praca magisterska”, „wykaz skrótów w pracy magisterskiej”, „jak zrobić wykaz skrótów w pracy magisterskiej”, „wykaz skrótów w pracy licencjackiej” i „wykaz skrótów w pracy magisterskiej przykład”. „Skróty w pracy magisterskiej” jednak rządziły.
Cennik usług pisania prac licencjackich na zamówienie. Cena za napisanie pracy licencjackiej na zamówienie zależy od wielu czynników i może się znacząco różnić w zależności od firmy, z której usług chcemy skorzystać. Najważniejsze czynniki wpływające na cenę to. zakres pracy. poziom trudności tematu. ilość wymaganej
Jak tworzyć przypisy tradycyjne? Mimo, że przypisy harwardzkie swego czasu zyskiwały coraz większą popularność, to jednak najczęściej stosowanym rodzajem odwołań bibliograficznych w pracach dyplomowych pozostały przypisy tradycyjne. Ich zadanie jest identyczne jak w przypadku przypisów harwardzkich. Zasadnicze różnice pojawiają się natomiast w ich formie oraz w sposobie wstawiania, który jest nieco bardziej wymagający. Tradycyjny system przypisów przewiduje umieszczanie odwołań bibliograficznych u dołu strony. Warto w tym miejscu podkreślić, że w niektórych wypadkach mogą one znajdować się również na końcu danego rozdziału lub całego tekstu. Omawiany rodzaj przypisów jest zwykle łączony z tekstem przy pomocy odnośników cyfrowych wykorzystujących kolejne cyfry arabskie. Oznacza to, że musimy umieścić tą samą cyfrę zarówno w tekście (na końcu myśli zaczerpniętej z określonej publikacji), jak i na dole strony, tuż przy odpowiednim przypisie bibliograficznym. Aby zaoszczędzić sobie czasu, do wstawiania takich przypisów możemy korzystać ze skrótu klawiszowego Alt + J. Bardziej szczegółowe zasady stosowania tego systemu przypisów będzie łatwiej wyjaśnić w oparciu o konkretne przykłady. Przedstawiają się one następująco: Pierwsza myśl lub pierwszy cytat zaczerpnięty z danego dzieła powinien zawierać kompletną informację bibliograficzną (a więc nazwisko autora, tytuł oraz miejsce i rok wydania publikacji). Jeśli zatem piszemy: Ocena sytuacji zawodowej kobiet zamężnych zależy także od czynników takich, jak specyfika wykonywanej pracy oraz poziom wykształcenia lub zamieszczamy cytat: „(…) ocena pozostaje w wyraźnym związku z takimi czynnikami jak poziom wykształcenia, charakter wykonywanej pracy a przede wszystkim wewnętrzne przeświadczenie o należnym miejscu kobiety w rodzinie i społeczeństwie” to pierwszy przypis na dole strony będzie miał taką postać: [1] F. Adamski, Rodzina nowego miasta: kierunki przemian w strukturze społeczno – moralnej rodziny nowohuckiej, Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych, Warszawa 1970, s. 61. Jeżeli powołujemy się na publikację, której pełny opis bibliograficzny został już podany na innej stronie (a więc powołujemy się na nią kolejny raz) nie trzeba ponownie umieszczać całej informacji bibliograficznej. Wystarczy jedynie podać nazwisko autora, pierwsze słowa tytułu, skrót „op. cit.” (łac. opus citatum) lub w wersji polskiej „dz. cyt.” (dzieło cytowane) i numer strony, na której znajduje się zaczerpnięta rzez nas myśl. Wówczas nasz przypis będzie wyglądał następująco: [1] F. Adamski, Rodzina nowego miasta…, op. cit., s. 61. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że niektórzy promotorzy w takiej sytuacji życzą sobie umieszczanie skrótu „op. cit.” z pominięciem pierwszych słów tytułu książki (F. Adamski, op. cit., s. 38) lub podawanie tylko początku tytułu bez skrótu „op. cit.” (F. Adamski, Rodzina…, s. 38). Jeżeli po raz kolejny powołujemy się na dane dzieło na tej samej stronie naszej pracy (a więc przypis do tego dzieła został już umieszczony w formie pełnego opisu lub w formie skróconej), to przypis drugiego odwołania będzie zawierał łacińskie słowo „Ibidem” lub polskie słowo „Tamże” oraz numer strony. Na przykład: [1] F. Adamski, Rodzina nowego miasta: kierunki przemian w strukturze społeczno-moralnej rodziny nowohuckiej, Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych, Warszawa 1970, s. 61. [2] Ibidem, s. 39-40. lub: [1] F. Adamski, Rodzina nowego miasta…, op. cit., s. 61. [2] Ibidem, s. 62. Stosując przypisy tradycyjne powinniśmy pamiętać, aby w całej pracy umieszczać skróty warto także w jednym języku. Musimy więc zdecydować się na język polski lub na język łaciński. Podobnie jak przypadku przypisów harwardzkich, do tradycyjnego systemu odwołań również należy dopasować bibliografię. W tym wypadku sprawa jest jednak całkiem prosta. Jedyną różnicą między bibliografią do przypisów harwardzkich i bibliografią do przypisów tradycyjnych jest miejsce daty wydania danego dzieła. W bibliografii tworzonej do systemu przypisów tradycyjnych powinna się ona bowiem znajdować na samym końcu informacji bibliograficznej. Tym samym opis bibliograficzny wygląda bardzo podobnie do pierwszego przypisu do danej publikacji. Oto przykłady: Adamski F., Rodzina nowego miasta: kierunki przemian w strukturze społeczno -moralnej rodziny nowohuckiej, Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych, Warszawa 1970. Molo B., Podstawowe pojęcia i kategorie międzynarodowych stosunków politycznych, [w:] Cziomer E. (red.), „Międzynarodowe stosunki polityczne”, Krakowska Szkoła Wyższa, Kraków 2008. Nie ulega najmniejszej wątpliwości fakt, iż stosowanie tradycyjnego sytemu przypisów w pracach dyplomowych jest troszkę bardziej skomplikowane niż korzystanie z przypisów harwardzkich. Nie należy się jednak zniechęcać. W tym wypadku sprawdza się bowiem stare powiedzenie, że trening czyni mistrza – po napisaniu kilku stron tekstu z pewnością „załapiemy” mechanizm sterujący wstawianiem tego rodzaju odwołań i będziemy je umieszczać niemal automatycznie.
Jak robić przypisy w pracy licencjackiej z internetu? Przypis do stron internetowych powinien zawierać: adres strony internetowej (URL), (data aktualizacji lub data ostatniej wizyty na stronie), W dobrym tonie jest opisać stronę, a nie tylko zamieszczać sam adres, z którego często nie da się wywnioskować tematyki strony.
Przypisy to nieodzowny element każdego cytowania, bez niego cytowanie to nie cytowanie, a zwykły plagiat! Dlatego żeby raz na zawsze rozwiać wszystkie wątpliwości postanowiłam podzielić się z Wami tajemną wiedzą z zakresu prawidłowego tworzenia przypisów. Muszę przyznać, że dopóki nie zaczęłam zgłębiać tematu, nie miałam pojęcia o systemie oksfordzkim czy harwardzkim, co ciekawe internety też nie są w tej kwestii zgodne 🙂 Jedno jest pewne, tworzenie przypisów według podanych zasad jest prawidłowe, a jak nazywają się systemy tworzenia przypisów to sprawa drugorzędna. Według specjalistów powszechnie stosowane są trzy rodzaje tworzenia przypisów: 1. System klasyczny, zwany też tradycyjnym (tzw. system oksfordzki, z ang. Oxford Referencing System) – polega na wprowadzeniu do tekstu głównego odsyłaczy liczbowych, liter lub gwiazdek, w indeksie górnym. Odsyłacze umieszczane są bezpośrednio po słowie kończącym cytat, samodzielnie lub w nawiasie. Przykład … opis zgodnie z przyjętymi zasadami1 lub … opis zgodnie z przyjętymi zasadami(1) – oczywiście te 1 w indeksie górnym 🙂 Każdemu odsyłaczowi musi towarzyszyć identycznie oznaczony przypis w stopce strony, ewentualnie po każdym rozdziale pracy. 2. System autor – rok (tzw. system harwardzki, z ang. Harvard System). Z tym systemem przypisów stykam się najczęściej i sama też go najchętniej stosuję, może z tego względu, że jest on powszechny w pracach z nauk ścisłych, przyrodniczych i społecznych. Polega on na umieszczeniu po zakończonym cytacie w nawiasie okrągłym lub kwadratowym nazwiska autora i roku wydania utworu który cytujemy. Spotykany jest też wariant z podaniem numeru strony z której korzystaliśmy, czy inicjałami imion autora, chociaż ja się z takimi przypisami nie spotkałam. Przykłady: jeśli utwór ma jednego autora – (Nowak, 2003) Jeśli utwór ma dwóch autorów – (Nowak i Kowalski, 2003) Jeśli utwór ma 3 autorów lub więcej, podajemy nazwisko pierwszego autora i skrót ‘i in.’ (Nowak i in., 2003) Po nazwisku autora stawiamy przecinek, tak jak w przykładzie powyżej lub nie stawiamy nic (Nowak 2003). Jeśli w pracy odwołujemy się do kilku prac tego samego autora wydanych w tym samym roku, prace oznaczamy dodatkowo literą alfabetu wstawioną po roku wydania (Nowak, 2003a) W tym systemie na końcu pracy musimy zamieścić tzw. bibliografię załącznikową, czyli oddzielny rozdział pracy, w którym podamy alfabetycznie, według nazwisk autorów wszystkie pozycje literatury z których korzystaliśmy w trakcie pisania pracy. 3. System numeryczny (tzw. system vancouverski, z ang. Vancouver System). W tym przypadku po cytacie umieszczamy w nawiasie okrągłym lub kwadratowym cyfrę, która będzie odnośnikiem do konkretnego przypisu w bibliografii umieszczonej na końcu pracy (tak samo jak w systemie harwardzkim). Pamiętajmy, że jeśli w tekście powołujemy się kilkukrotnie na ten sam utwór to stosujemy zawsze ten sam numer. Bibliografię w tym przypadku konstruujemy zgodnie z kolejnością odnośników w tekście. Przykład … opis zgodnie z przyjętymi zasadami (1) lub … opis zgodnie z przyjętymi zasadami [1] Bibliografia, Piśmiennictwo, Spis literatury, niezależnie jak nazwiemy ten ostatni rozdział pracy, mają się w nim znaleźć wszystkie przypisy do odnośników umieszczonych w tekście. Brak pojedynczych pozycji uznawany jest za błąd techniczny i nie ma najczęściej znaczenia przy ocenie merytorycznej pracy ale świadczy o naszym niedbalstwie, więc czasem lepiej dwa razy sprawdzić 🙂 Konstrukcja przypisów to już zupełna dowolność formy i nie ma ujednoliconych zasad gdzie kropka, gdzie przecinek, nawias czy kursywa. Jeśli szczegółowe zasady nie zostały Wam odgórnie narzucone, to najważniejsza jest konsekwencja. Wszystkie przypisy w bibliografii powinny być podane według konkretnego schematu jaki sobie przyjmiecie. Moje propozycje: Książka: Nazwisko i imię lub inicjały imion autora(ów). Rok. Tytuł. Wydanie. Miejsce wydania. Wydawca. ISBN: Zakres stron. Przykład: Nowak A., Kowalski Z. (2003). Zasady cytowania. Wydanie I. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN. ISBN 978-83-7299-463-9: 97-105. Artykuł z czasopisma: Nazwisko i imię lub inicjały imion autora(ów). Rok. Tytuł. Tytuł czasopisma, Numer czasopisma: Zakres stron. Przykład: Nowak A., Kowalski Z. (2003). Zasady cytowania. Przegląd literacki, 25: 97-105. Nie zapominajmy o umieszczeniu w bibliografii adresów stron www z których korzystaliśmy w trakcie pisania pracy! Tą część bibliografii coraz częściej nazywamy netografią. Zapraszam też do przeczytania moich wpisów w których poznacie zasady prawidłowego cytowania i dowiecie się co jest plagiatem, a co nie!
Nie należy tam również wpisywać numerów stron. Wystarczą więc drobne zmiany, aby z przypisów dolnych otrzymać potrzebną listę. Kiedy już będziesz miał kompletny spis książek, artykuł oraz innych źródeł, będzie trzeba ułożyć je alfabetycznie.
Zobacz prace podzielone tematami: 01 - Administracja 02 - Analiza: ekonomiczna, finansowa, wskaźnikowa 03 - Bankowość, Kredyty 04 - Bezrobocie 05 - Bezpieczeństwo i Higiena Pracy 06 - Biznes plany 07 - Budownictwo i Architektura 08 - Budżet: miasta, powiatu, gminy, państwa 09 - Controlling 10 - Koszty, Audyt 11 - Pielęgniarstwo, Fizjoterapia, Dietetyka, Farmacja i Medycyna 12 - Faktorinng, Outsourcing 13 - Finanse 14 - Gastronomia, Hotelarstwo 48 - Historia 46 - Informatyka, Internet 15 - Inwestycje, MŚP 16 - Joint Venture, Prywatyzacja, BIZ 17 - Jakość 18 - Komunikacja społeczna 19 - Leasing 47 - Literatura 20 - Negocjacje, Konflikty 21 - Nieruchomości 22 - Marketing, Promocja, Reklama, Produkt 23 - Mechanika, Motoryzacja 24 - Ochrona Środowiska, Ekologia 25 - Pedagogika 26 - Podatki 27 - Politologia, Terroryzm, Dziennikarstwo 28 - Prawo, Przestępczość 29 - Psychologia 30 - Public relations 31 - Rachunkowość 32 - Resocjalizacja 33 - Rolnictwo 34 - Rynki finansowe, Instrumenty finansowe, Giełda 35 - Samorządy 36 - Socjologia 37 - Stosunki międzynarodowe, Handel zagraniczny 38 - Transport, Logistyka, Dystrybucja 39 - Turystyka, Agroturystyka 40 - Ubezpieczenia, Emerytury, Renty, Służba zdrowia 41 - Unia Europejska, Unia Walutowa, Euro, Fundusze Unijne 42 - Wychowanie fizyczne 43 - Zarządzanie, Organizacja, ZZL: Rekrutacja, Selekcja, Szkolenia, Motywowanie, Wynagradzanie, Ocenianie 44 - Strategie 45 - Inne 00 - Pokaż wszystkie prace PRZYPISY I CYTOWANIE W PRACYlicencjackiej, magisterskiej, inżynierskiej i innych pracach dyplomowych. Cytat - stosowany jest dla bezpośredniego/dosłownego przytaczania cudzych słów (zarówno wypowiedzianych, jak i zapisanych). Musi on być zawsze wyróżniony w tekście, na przykład cudzysłowem lub kolorem i kształtem samej czcionki; a w przypadku prac dyplomowych (prac licencjackich, prac magisterskich, prac inżynierskich) musi być również opatrzony odpowiednim przypisem. Natomiast cytowanie jest to przywoływanie dzieł poprzedników, ich myśli, wywodów, poglądów, stwierdzeń na jakiś temat i wszelkich informacji zawartych w innych publikacjach. Polega więc ono na zapożyczaniu cudzych myśli - z jednoczesnym wskazaniem źródeł (bez dosłownego przytaczania). Zatem cytowanie ujmowane jest w dwojaki sposób, jako: Cytowanie sparafrazowane - czyli omówienie własnymi słowami oraz uogólnienie wypowiedzi innych autorów lub faktów naukowych. Cytowanie dosłowne - poprzez cytat, czyli dosłowne przytoczenie fragmentu czyjejś wypowiedzi. Uwaga! Zarówno w przypadku cytatu przytoczonego bezpośrednio, jak i omówienia go własnymi słowami (w formie parafrazy), zawsze należy podać jego źródło. Ponadto, należy także wiedzieć, że: Jeśli dany tekst jest cytowany w sposób dosłowny, to należy objąć go cudzysłowem oraz podać źródło cytowania, czyli: nazwisko autora, rok publikacji, stronę/y. Gdy przywoływane jest w tekście nazwisko autora, to w nawiasie należy podać rok publikacji. Jeśli autor danej pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) powołuje się na badania, koncepcje lub poglądy innych twórców; to musi podać ich nazwiska oraz rok publikacji. Do udokumentowania pochodzenia wszelkich omówień i cytatów - służą przypisy, które są niezbędnymi elementami w pracach dyplomowych każdego rodzaju (pracach licencjackich, pracach magisterskich, pracach inżynierskich). Przypis (dolny, końcowy) - to wydzielona część pracy, na przykład pracy magisterskiej, która wskazuje na zastosowane w niej - źródło cytowania. Zasada stosowania przypisów sprowadza się do użycia konkretnego odsyłacza pod koniec cytowanej treści (po znaku interpunkcyjnym cytowanego fragmentu tekstu). Odsyłacz/odnośnik użyty w przypisie może mieć formę: cyfry - najczęściej arabskiej (takie odsyłacze, powinny mieć numerację ciągłą w tekście całej pracy lub w obrębie każdego rozdziału), małych liter (stosowane są na obszarze jednej strony) lub znaków umownych, przykładowo - gwiazdek * (kiedy w pracy występuje znikoma liczba przypisów). Przypominamy o najważniejszych zasadach dotyczących stosowania przypisów w pracy dyplomowej (na przykład: pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej): Należy konsekwentnie trzymać się już raz wybranego - sposobu użycia przypisów (na przykład: jeśli w pierwszym przypisie zastosowany został inicjał imienia konkretnego autora, to należy się tego konsekwentnie trzymać w dalszej części pracy dyplomowej - w kolejnych przypisach). W tekście całej pracy dyplomowej czy to pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, czy też pracy inżynierskiej; należy używać przypisów dolnych. Numeracja przypisów powinna być ukazana w całej pracy dyplomowej - w sposób narastający. Przypis zawsze musi sie zaczynać dużą literą i kończyć kropką. Oznaczenia przypisu w tekście pracy dyplomowej, należy stosować przed kropką, która kończy zdanie. Tytuły należy podawać z użyciem kursywy (bez cudzysłowów). Przypis: Tamże (Ibidem ) stosujemy wtedy, gdy w kolejnym przypisie powołujemy się na źródło, które zostało przytoczone w przypisie bezpośrednio poprzedzającym. Dużymi błędami jest stosowanie przypisów, które są niekompletne lub niejasne oraz nie mają żadnego związku z pisaną pracą dyplomową. Przed rozpoczęciem pisania pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej), należy porozmawiać z promotorem na temat tego, jaki styl przypisów powinien zostać w niej zastosowany; ponieważ nie ma jednego, uniwersalnego stylu, który jest akceptowany przez wszystkich promotorów. Drodzy Czytelnicy, jeśli chcecie odświeżyć sobie pamięć na temat technicznych zasad stosowania przypisów oraz wyjaśniających te zasady - przykładów i wzorów, to odsyłamy Was do artykułu pt.: ,,Bibliografia”. Bowiem podczas pisania pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy licencjackiej), trzeba min. wykazać się właśnie - umiejętnością wykorzystania źródeł oraz ich oznaczania i dokumentowania. Wszystkie pozycje źródłowe, które autor wykorzystuje w swojej pracy dyplomowej, musi wstawić do Spisu źródeł/Spisu literatury/Bibliografii - na końcu pracy (tuż po Zakończeniu, na przykład pracy licencjackiej). W opisie literatury muszą się znaleźć szczegółowe informacje odnoszące się do każdej pozycji, która została wykorzystana podczas pisania pracy dyplomowej. Zatem, w przypisie bibliograficznym należy podać informacje, które są specyficzne dla konkretnego rodzaju dokumentu (zależne od tego czy jest to, na przykład: podręcznik akademicki, książka, dokument elektroniczny, broszura,...artykuł w czasopiśmie, norma, itd.). Jeśli w odpowiedni sposób podejdziecie do kwestii stosowania cytatów, przypisów i dokumentowania literatury; to nikt nie zarzuci Wam plagiatu. Zabronione jest przywłaszczanie sobie autorstwa cudzych prac. Natomiast można się na nie powoływać w swoich ”dziełach”. Według ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskim i prawie pokrewnym w Art. 29: ,,Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości” (Źródło: Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Art. 29, Dz. U. 1994 Nr 24 poz. 83). Jeśli w pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) zostanie podane źródło zapożyczonego fragmentu, jego twórca i jeśli będzie on czytelny oraz w odpowiedni sposób wyodrębniony i oznaczony; to takie działanie nie będzie plagiatem. Szanowni Czytelnicy, pamiętajcie o tym, że praca dyplomowa powinna być pracą twórczą i należy w niej rozsądnie korzystać z utworów innych autorów, wszelkich materiałów źródłowych czy na przykład innych prac naukowych (w celu dokonania na ich podstawie analizy, wysnucia z nich innowacyjnych wniosków lub wyrażenia swojej opinii na ich temat). Wtedy pisana przez Was praca zyska na swej atrakcyjności. Natomiast, gdy zamieścicie w niej zbyt dużą ilość nieuzasadnionych cytatów, to niestety obniżycie jej wartość. Podsumowując, aby uniknąć zarzutu plagiatu, należy spełnić następujące kryteria: Zastosowanie cytatu zawsze musi być uzasadnione (przytoczony tekst musi uzasadniać i potwierdzać tezy zawarte w pracy dyplomowej, a także celnie wyrażać jakieś opinie, zjawisko, itp.). Należy wyraźnie oznaczyć cytowany fragment. Wykorzystane treści muszą wyraźnie się odznaczać, tak by po ich odczytaniu było wiadomo, który fragment został zapożyczony z innego źródła. Można to zrobić na różne sposoby, na przykład oznaczyć czerpaną z innego źródła treść - cudzysłowem (cytaty można również wyróżnić innymi sposobami, na przykład: przy pomocy kroju pochyłego, ujmując cytowany fragment ramką, wyróżniając zapożyczony tekst innym kolorem czy krojem czcionki, itp.) lub przypisem. Jeśli dany tekst jest cytowany tylko we fragmentach, to opuszczony tekst należy zastąpić znakiem - ,, (...)”. Przypis jest wystarczający wtedy, gdy myśl zaczerpniętą przykładowo z innej pracy naukowej chcemy wyrazić własnymi słowami. Natomiast w sytuacji, gdy w pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) zawieramy w sposób dosłowny - fragment cudzego tekstu, to oprócz zastosowania przypisu, należy ująć go cudzysłowem. Cytat powinien pełnić funkcję pomocniczą. Głównym celem cytowania jest nadanie głębi swoim poglądom, argumentom i przemyśleniom. Nie mogą one zawładnąć głównym tekstem, na przykład pracy magisterskiej. Owszem ich rozsądne użycie, oznaczenie, podanie źródła pochodzenia i autora; znacząco podnosi wartość pracy dyplomowej. Jednak cytaty z założenia mają jedynie wzbogacać, rozszerzać i uzupełniać pisaną pracę dyplomową (która sama sobą powinna reprezentować odpowiednią wartość, musi być twórcza i charakteryzować się indywidualnością). Ochronie prawno-autorskiej podlega każdy utwór niezależnie od tego, czy jego autorem jest uznany i wybitny profesor czy na przykład początkujący bloger. Dlatego w sytuacji, gdy materiały zostały zaczerpnięte ze strony internetowej, to zawsze należy podać jej adres. Oznaczać trzeba również fragmenty utworów zapożyczanych od nieznanych autorów. Wtedy należy podać źródło takiego tekstu oraz zamieścić krótką informację - że powołany utwór jest dziełem anonimowego twórcy. Czytaj dalej - " Oprawa pracy dyplomowej". Spis zawartości. I. Wprowadzenie. II. Podejmujemy decyzje. III. Od czego zacząć pisanie pracy? IV. Struktura pracy dyplomowej. V. Techniczne opracowanie pracy. VI. Estetyka pracy dyplomowej. VII. Regulacje regulaminowe.

d. nie należy tworzyć przypisów do przypisów; e. w zależności od kontekstu w tekście głównym odsyłacz do przypisu stawia się przed wszystkimi znakami interpunkcyjnymi z wyjątkiem cudzysłowu, znaku zapytania i nawiasu; f. przy skracaniu przypisów należy stosować konsekwentnie w obrębie jednej pracy

Strona główna → Dla Studentów → Praca licencjacka → Zasady realizacji prac licencjackich Główne elementy pracy licencjackiej Strona tytułowa Stanowi wizytówkę pracy licencjackiej. Zawiera najistotniejsze informacje dotyczące samej pracy, tzn. tytuł, imię i nazwisko autora (studenta), imię i nazwisko promotora pracy, nazwę uczelni oraz rok, w którym została napisana, a także nr albumu studenta. Przykład strony tytułowej: Spis treści Powinien być umieszczony zaraz po stronie tytułowej. Zawiera wypunktowane wszystkie części składowe pracy (rozdziały, podrozdziały itp.) ze wskazaniem strony, na której się znajdują. Przykładowy spis treści: Wstęp Rozpoczyna część merytoryczną pracy licencjackiej. Zawiera wprowadzenie do pracy, ogólne uzasadnienie wyboru tematu, krótki opis zawartości poszczególnych rozdziałów. Powinien znaleźć się w nim również cel pracy oraz jej kryteria, czyli krótka odpowiedz na pytanie o czym jest praca i jakie założenia chcemy w niej udowodnić lub opisać. Wstęp powinien być tak napisany, aby zachęcał do zapoznania się z dalszą treścią opracowania. Ten fragment pracy najlepiej jest napisać na samym końcu, gdyż w trakcie tworzenia pracy licencjackiej jej początkowe założenia mogą ulec zmianie. Rozdział i podrozdział Każdy nowy rozdział zawarty w pracy powinien zaczynać się od nowej strony. Natomiast podrozdział nie musi zaczynać się od nowej strony. Jeden jaki i drugi element pracy powinien być zaakcentowany (typo)graficznie, tj. jego numer i tytuł powinien być podany większą lub/i pogrubioną czcionką. Podrozdziały powinny znaleźć się w spisie treści. Przykład zastosowania rozdziału i podrozdziałów w pracy: Układ poszczególnych elementów pracy. Poszczególne elementy pracy tj. rozdziały, podrozdziały, ilustracje, wykresy, tabele, opisy do ilustracji itp. staramy się stosować tak, żeby to było zgodne ze sztuką łamania tekstów oraz podstawową estetyką pracy. Nie pozostawiamy zbyt dużej ilości pustego (niezapisanego) miejsca w pracy na końcu strony (wyjątkiem jest sytuacja, gdy mamy doczynienia z zakończeniem rozdziału i koniecznością rozpoczęcia kolejnego od nowej strony). W przypadku podrozdziału na dole strony muszą być, oprócz tytułu podrozdziału, co najmniej dwa wiersze tekstu. Jeśli się nie mieszczą – należy przenieść tytuł podrozdziału na nową stronę. Opis do ilustracji, wykresu itp. musi być zamieszczony bezpośrednio pod ilustracją. W sytuacji gdy opis nie mieści się pod ilustracją na jednej stronie, należy przenieść całość na drugą stronę. Staramy się, aby praca była przejrzysta i czytelna, dlatego stosujemy np. podwójny odstęp pomiędzy poszczególnymi fragmentami tekstu. Numeracja stron. Każda strona pracy licencjackiej powinna posiadać swój numer. Wyjątek stanowi strona tytułowa, której numeru nie nadajemy, ale numerację od niej rozpoczynamy. Numer strony umieszczamy na dole strony, najlepiej na środku lub w prawym rogu. Marginesy. W pracy licencjackiej stosujemy następujące wielkości marginesów: lewy – 35 mm, prawy – 25 mm, dolny i górny – 25 mm. Margines lewy pozostawiamy większy ze względu na to, że w tym miejscu praca będzie oprawiana. Zamieszczanie ilustracji, fotografii w pracy. W sferze ilustracyjnej prac licencjackich można (prawie) wszystko. Ale należy pamiętać o kilku prostych zasadach. Przede wszystkim (1) ilustracje trzeba wybierać i dołączać z sensem , co oznacza, że do każdej z nich musi być odniesienie w treści pracy (innymi słowy każda musi być w tekście pracy omówiona). (2) Ilustracje powinny być ponumerowane (numeracja ciągła). (3) Każda ilustracja powinna mieć swój tytuł oraz (4) podane źródło (skąd została wzięta) wg zasad ogólnych (czyli jak w przypisach źródłowych) względnie adnotację “oprac. własne”. (5) Spis ilustracji jako aneks dołączony na końcu pracy licencjackiej jest wskazany w przypadkach, kiedy ilustracji jest sporo. Ilustracje w pracy licencjackiej mogą być liczone do jej minimalnej objętości, jeżeli (a) są wtopione w tekst, a nie dołączone na końcu pracy w formie załączników,(b) nie jest ich przesadnie dużo. Jak nie wiemy kto jest autorem pracy/dzieła (zdjęcia, rysunku etc.) to wystarczy podać źródło (np. stronę internetową, numer czasopisma). Przykład zastosowania ilustracji w pracy: Cytaty. Każdy tekst cytowany w pracy musi być odpowiednio oznaczony tzw. cudzysłowem „ … „ i oczywiście być opatrzony przypisem źródłowym lub polemicznym, zgodnie z zasadą tworzenia przypisu dolnego. Przy pracach licencjackich nie ma ściśle określonego maksymalnego pułapu cytowania, jest on tylko zdroworozsądkowy, tzn. jeżeli np. 50% objętości pracy byłoby wypełnione cytatami (nawet zaznaczonymi cudzysłowem i ze wskazanymi w przypisach źródłami), to może wzbudzać podejrzenia, że nie został samodzielnie napisana. Duża liczba profesjonalnie podanych cytatów, przy zachowaniu samodzielnego i twórczego toku wywodu – jest atutem, a nie uchybieniem w pracy naukowej (w tym licencjackiej). Przykład użycia cytatu w tekście: Cytat oprócz zastosowania cudzysłowia nie musi być dodatkowo wyróżniany w tekście. W zależności od upodobania lub/i wrażliwości estetycznej autora pracy tekst cytowany może zostać napisany np. kursywą. Nie ma potrzeby cytowania wypowiedzi ustnej np. dziennikarzy z radia czy z telewizji, o ile nie stanowią owe cytaty kwestii absolutnie kluczowej i bezwzględnie potrzebnej dla przeprowadzenia głównej tezy pracy licencjackiej. Jeżeli cytowanie jest konieczne, można opisać źródło, z którego pochodzi cytat w przypisie. Najprościej w takim przypadku napisać zdanie o tym co kto i gdzie powiedział w formie opisu, a nie cytatu. Przypisy Przypis (dolny, końcowy) to wydzielona część pracy wskazująca na zastosowane w pracy źródło cytowania, odwołania autora do określonego tekstu. Zasada tworzenia przypisów sprowadza się do użycia odsyłacza w postaci cyfry najczęściej arabskiej pod koniec tekstu cytowanego. Odsyłacz w tekście znajduje się po znaku interpunkcyjnym cytowanego fragmentu tekstu. Przypis dolny edytor tekstu umiejscawia na dole strony lub pod koniec całego dokumentu, oddzielając go od reszty tekstu podłużną ciągłą linią. Cyfra przypisu tożsama jest z cyfrą cytowanego tekstu, dzięki czemu test jest spójny. Numeracja przypisów jest zazwyczaj ciągła. W przypisach wskazujemy na źródło zawarte w bibliografii, stosując tzw. opis bibliograficzny składający się z nazwiska autora, tytułu publikacji, daty i miejsca wydania i strony w publikacji, z której został zastosowany cytat lub do której odwołuje się nasz fragment tekstu. Interlinia w przypisach powinna być pojedyncza. Przypisy bibliograficzne dla źródeł internetowych zaczynają dopiero podlegać jakiejkolwiek standaryzacji. W sieci funkcjonuje bardzo wartościowy (i zarazem praktyczny!) opis dwóch różnych standardów cytowania (wskazywania na źródła) z Internetu. Zajrzyjcie tutaj: Oba opisane sposoby cytowania w przypisach i wskazywania w bibliografiach internetowych źródeł informacji są z punku widzenia ID WSR/WSTH odpowiednie. Przykład zastosowania przypisu w pracy: Przykład zastosowania przypisu jako tekstu wyjaśniającego lub wskazującego dodatkowe informacje do fragmentu tekstu: Przykład zastosowania kilku przypisów w krótkim fragmencie tekstu odwołujących się do tego samego źródła bibliograficznego: Zakończenie / Podsumowanie Powinno stanowić ostateczne podsumowanie treści merytorycznej pracy licencjackiej. Zakończenie zaczynamy od kilku zdań nawiązujących do tematu pracy. Podajemy ponownie cel pracy, aby następnie określić czy udało nam się go w pracy zrealizować. Jeśli praca miała charakter badawczy dobrze jest wymienić zastosowane metody badawcze oraz ich sprawdzalność i uzyskane dzięki nim efekty. Najwięcej uwagi w zakończeniu poświęcamy na sformułowanie wniosków oraz na odpowiedzi na postawione wcześniej hipotezy. Na koniec warto nadmienić o ewentualnej celowości kontynuowania dalszych rozważań nad tematem pracy lub zaproponować przewidywany kierunek rozwoju omawianej dziedziny. Bibliografia To uporządkowany (najwcześniej alfabetycznie) spis publikacji książkowych, czasopism itp., do których autor odwoływał się w swojej pracy licencjackiej. Bibliografia stanowi obowiązkowy element pracy mającej charakter naukowy, pozwalający na weryfikację treści pracy. Standardowy opis bibliograficzny powinien składać się z następujących części: nazwisko i pierwsza litera imienia autora publikacji tytuł publikacji nazwa wydawnictwa rok i miejsce wydania Przykład zapisu w bibliografii: W bibliografii różne rodzaje źródeł, z których student korzystał, powinny być zapisane oddzielnie. Osobny spis powinny stanowić literatura naukowa (publikacje książkowe), literatura cykliczna (czasopisma, periodyki, magazyny), źródła internetowe . Literatura cykliczna to po prostu tytuły prasowe; do prac naukowych najczęściej wykorzystujemy czasopisma naukowe i branżowe, ale przecież nie tylko takie; Rzeczpospolita, Newsweek czy nawet Twój Styl to też wydawnictwa cykliczne i mogą (nawet powinny, jeśli były wykorzystane przy pisaniu pracy) znaleźć się w bibliografii. Internetowe wersje czasopism nie można zaliczyć w bibliografii do literatury cyklicznej. To po prostu strony internetowe. Warto w tej sytuacji poszukać danego tekstu/artykułu w wersji drukowanej czasopisma. Jeśli tak, czasopismo to powinno się znaleźć w bibliografii pracy w części “wydawnictwa cykliczne”. Aneksy i załączniki Nie są obowiązkowym elementem pracy licencjackiej. W załącznikach/aneksach można umieścić dłuższe dokumenty źródłowe kluczowe dla wywodu lub odbioru i zrozumienia pracy (np. regulaminy, ustawy, rozporządzania etc.), ilustracje, tabele, ulotki, foldery i tym podobne materiały, które nie mieszczą się w przypisach i nie są też integralną częścią pracy. W przypadku prac o charakterze badawczym w aneksie można umieścić przykład kwestionariusza, który został użyty do wykonania badań. Objętość pracy Podstawową objętość pracy stanowi tekst zawarty w rozdziałach oraz podrozdziałach począwszy od wstępu, aż po zakończenie. Dodatkowo do objętości pracy wlicza się strona tytułowa, strona z podziękowaniami lub dedykacją, spis treści, bibliografia oraz spis ilustracji, tabel, wykresów itp. Nie liczą się za to aneksy i załączniki. Praca licencjacka powinna liczyć nie mniej niż 50 stron. Pracę drukujemy jednostronnie.. System antyplagiatowy AntyPlagiat Cytaty zaznaczone jako cytaty, czyli w następujący sposób „ … ” (wraz z podanym źródłem) nie są w żadnej mierze plagiatem. Weryfikacja prac programem antyplagiatowym w WSTH będzie dokonywana w stosunku do wybranych prac i już po ich złożeniu. Procedura sprawdzania czy dana praca jest plagiatem jest następująca: (1) program antyplagiatowy informuje jaką część pracy (procentowo) stanowią cytaty; (2) jeśli jest to mniej niż 8% – wówczas uważa się pracę za zweryfikowaną pozytywnie; (3) jeśli jest to więcej niż 8% – wówczas dokonuje się przeglądu pracy, żeby określić jaka część cytatów to cytaty uprawnione (tzn. zaznaczone cudzysłowem i opisane przypisem), a jaka nie; (4) jeżeli okazuje się, że w pracy, której więcej niż 8% objętości stanowią cytaty, cytowania dokonano zgodnie z zasadami cytowania naukowego – nie ma problemu i wówczas uważa się, pracę za zweryfikowaną pozytywnie; (5) jeżeli w takiej pracy znajdują się cytaty w formie plagiatu (bez cudzysłowu i wskazania źródeł) wówczas taka praca zostaje zweryfikowana negatywnie – jako plagiat. Program antyplagiatowy sprawdza ciągi wyrazów i to w całym Internecie. Te ciągi wyrazów – jak wynika z badań i wieloletnich już doświadczeń – mogą się bez świadomego nadużycia ze strony autora pracy (czyli przypadkowo) powtórzyć w kilku procentach objętości pracy. Jeżeli wartość ta przekracza 8% (łącznie z cytatami zaznaczonymi), wówczas praca jest sprawdzana szczegółowo. Oświadczenie antyplagiatowe Oświadczenie antyplagiatowe zobowiązany jest złożyć każdy student przystępujący do obrony licencjackiej, jako oddzielny dokument (nie załączony do pracy). Oświadczenie najlepiej zdać w momencie składania pracy do sekretariatu. Jeżeli ktoś waha się czy może podpisać takie oświadczenie, lepiej niech go nie podpisuje i nie składa pracy, tylko napisze ją na nowo. Elektroniczna wersja pracy licencjackiej Elektroniczna wersja pracy Do wersji drukowanej, oprawionej pracy licencjackiej student dołącza płytę CD/DVD. Na nośniku powinny zaleźć się następujące elementy: plik z elektroniczną wersją pracy licencjackiej zapisany w formacie doc, docx, pdf; folder o nazwie „załączniki”, który zawiera printscrny, skany, zdjęcia cytowanych fragmentów z testu z literatury naukowej, cyklicznej oraz źródeł internetowych Skany, printscreeny materiałów Sakny i printscreeny są niezbędne jako załączniki (wyłącznie) do elektronicznej wersji pracy. Materiały wykorzystywane przy pisaniu pracy książki (pełna bibliografia) muszą zawierać także skany pierwszej strony okładki (względnie strony tytułowej). W wypadku printscreenów to formalnie powinno być tak: (a) jeśli mają one być ilustracjami w pracy licencjackiej (wtopionymi w jej treść) – powinny być ponumerowane, zatytułowane oraz powinno być wskazane ich źródło; (b) jeśli mają one być dokumentacją źródła informacji wykorzystanego przy pisaniu pracy licencjackiej – powinny one być zrobione osobiście przez studenta, a ich źródło (czyli strona internetowa, z której pochodzą), powinno być wykazane w bibliografii. . 198 192 326 111 193 38 494 195

jak tworzyć przypisy w pracy licencjackiej